vrijdag 26 september 2014

Zo veel leven in huis...

Laat jullie vooral niet misleiden door deze ogenschijnlijk onschuldig aandoende foto's van Lily & Pepper.

Monstertjes zijn het, maar wel die van het heerlijke soort. Energiebommekes.
Werkelijk alles wat los hangt, beweegt of er enigszins interessant uitziet, wordt aan een nader onderzoek onderworpen. Nieuwsgierig als ze zijn blijft het daar niet bij want dan volgt een analyse op de grond met het nodige pootwerk.
Na een dag school/werk is thuiskomen dan ook altijd verrassend. Bollekes wol die in de hobbykamer liggen worden vakkundig afgerold tot in de keuken - echt, ik zou het niet beter kunnen -
Mijn lievelings(kringloop)vaas wordt mèt bloemen omver gestoten en dan maar de onschuldige spelen.
Of ze verstoppen zich in de lade met keukenhanddoeken waar ze langs achter in kruipen om er dan met veel bravour uit te springen als je die opendoet. Tja, je moest je maar eens NIET verschieten.

En ze blijven ons leven verrijken : veters van schoenen knopen...ik dacht het niet...
haken in de zetel of een snackje eten...quasi onmogelijk tenzij je je attributen 50 cm boven je hoofd houdt want dan kunnen ze er niet meer aan...
Wc papier, toch zo interessant om mee rond te lopen en in stukjes te scheuren...
Ze eisen dus echt wel hun plek op in huis maar ze zijn zo ongelooflijk lief en koddig en brengen zoveel leven in huis en dat is echt zalig. En dat het echte fletskontjes zijn is de kers op de taart.

maandag 22 september 2014

Een gehaakte omslagdoek met een omweg...

Dit haakwerkje zou ik wel eens effe rap van mijn haaknaald laten rollen. Had een makkelijk patroon van een omslagdoek uit het boek "Haken en kleur" gekozen en had mijn favoriete kleur die ik hiervoor wilde gebruiken nog liggen.Ik moest dus niet te veel nadenken en gas geven.
Maar het is allemaal een beetje anders uitgedraaid. Trok eerst wel wat op een kaboutermuts vond ik.
 Maar geen nood, ik haakte lustig verder... Kreeg onderweg toch het gevoel dat er iets niet klopte. Het kroop zo ontzettend ineen...
Nog wat verder gehaakt en hoewel ik niks verkeerd deed, stond het me toch niet aan. Het garen was gewoon te dun voor dit patroon, vandaar dat het een triestig hoopje bleef. Als kers op de taart bleek ineens mijn garen op en bijkopen was geen optie want ik wist zelfs begot niet meer waar het vandaan kwam.

Ben dan in de Zeeman op een geschikt "groen" gestoten want die kleur moest het per sé zijn en ben opnieuw begonnen (hoewel de goesting toch een beetje zoek was). Met een dikkere haaknaald en een grotere bescheidenheid :-) ging deze trein al heel wat sneller en zelfs de bloemetjes stonden er vrij snel op.
Het resultaat : ik ben hem beu gezien - dat is ook weer zo typisch en toch wel zonde - dus die moet effe de kast in voor een tijdje...

Ondertussen ben ik in een plaid gevlogen, ahhh, een plaid dat is voor mij een "ik begin eraan maar maak het nooit niet af project" maar ben deze keer vastberaden!

PIXIE
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...