Een gehaakte plaid en afscheid van kitten Lily

Een gehaakte plaid stond al lang op mijn verlanglijstje.

Een poezelige deken om lekker onder te kruipen, ge kent dat wel.

 Ik was er al verschillende keren aan begonnen maar maakte ze nooit af. Mensenlief wat een werk! Maar doorzetter als ik ben :-) deed ik nog eens een poging, stond de steek mij enorm aan en ging het ook nog eens vooruit. Heb dan enkele weken verwoed doorgehaakt en tada...

Had voor de foto de plaid mooi gedrapeerd, met bijpassende papieren slinger maar dat was buiten ons Lily gerekend.

Ohhhh iets nieuws OM AAN TE TREKKEN en dit was na 2 minuten het resultaat. Heeft ook wel iets vind ik.

Helaas hebben we 2 weken geleden afscheid moeten nemen van ons meiske.

"The queen of cuteness".

Bij thuiskomst hebben we ze dood in de gang gevonden. Het was een hele schok, zeker voor Janne. We hebben op een mooie manier afscheid kunnen nemen en het ondertussen al een beetje "verteerd".
We missen ze nog altijd maar gelukkig zijn Serafina en Pepper er nog.
En deze laatste telt ook voor 2!

Een laatste ode aan Lily :

Wat gehaakte placemats en wakker worden gemeen hebben.

Als ik mijn natuurlijk bioritme zou volgen dan ben ik een nachtbraker die graag uitslaapt. Ik heb nu eenmaal niks met ochtenden en al zeker niet in de herfst en winter.

Dus wat denkt de dees als het lieflijke alarm mijn bewustzijn binnendringt :

Juist , "nog eventjes"...
en in die 5 minuten mij nog eens omdraaien, mij nestelen in de warmte van mijn bed ahhh dat doet zo'n deugd! Heb het gevoel dat ik mij in een soort van aangenaam wolkenland bevind waar geen gedachten, "moet"monstertjes zijn of uitgesproken gevoelens.

Haken leunt er -wat mij betreft- dicht tegenaan. Terwijl mijn handen "crosjteren" blijven de gedachten weg, overloop ik niet wat ik allemaal nog zou moeten doen en houden emoties zich koest.
Zeker als ik mandela's haak, of doily's (weet nog altijd niet wat het verschil is, dus als iemand mij dat kan vertellen) of in dit geval placemats.

Geef mij dus maar veel momenten dat ik met mijn hoofd in dat wolkenland kan zitten,
het grote voordeel is dat het dan ook nooit regent :-)

Deze placemats heb ik gemaakt van garen uit de Veritas nl. Pluis-resistente Apilou.
Daar kan ik nu eens echt over stoefen, zo plezant is dat om te voelen en heel aangenaam om mee te haken.
Keuze genoeg qua kleuren ook dus ben van plan om daar nog iets in te maken.
Ik volgde eerst een patroon maar omdat het begon te bobbelen ben ik maar mijn eigen weg gegaan.

groetjes
PIXIE