Dachshundiedaisie tas à la Pixie ( een gehaakte tas in wording )

Toen ik deze tas zowel bij Brigitte als bij Ingrid voorbij zag komen, was ik meteen verkocht.
Liefde op het eerste gezicht.
Bij onze bijeenkomst in mei dit jaar heb ik dan ook foto's getrokken van deze prachtexemplaren die ze gelukkig alle 2 hadden meegebracht.

De granny's worden door Brigitte "Dachshundiedaisies" genoemd en op haar blog kan je de uitleg vinden. Ik heb ze iets anders gehaakt want per slot van rekening zingt elk vogeltje immers zoals ie gebekt is.

In juni ben ik dan vlijtig van start gegaan met het haken van mijn "dachshundiedaisies" enkel met resten katoen die ik nog in allerlei kleurtjes had liggen. Gehaakt met haaknaald 3 omdat het om een tas gaat en er dus toch wat stevigheid moet zijn.

Het ging redelijk vlot, de haakselkes stapelden zich stillekes aan op,

en ook het in elkaar zetten verliep vlot, alhoewel ik hier echt goesting voor moet hebben. "Dat is niet haken eh" roepen mijn vingers als ik daarmee bezig ben. Op zo een momenten ben ik dan ook een meester in uitstelgedrag.

Het kleurenpallet lijkt heel fel op dit blaadje papier, toeval of niet?

Het was niet altijd evident om er aan te werken gezien ons Serafina keer op keer gratis haar dienst als "waakkat" kwam aanbieden. Te lief om weg te jagen, liet ik ze dan maar lekker zitten. Maar dan schiet het natuurlijk voor geen meter op.

En zover zit ik nu, ik heb een "mooie" - is in dit geval wel heel relatief - vorm die echter in de verste verte niet op een tas lijkt en waar ik nu al een tijdje dommig naar zit te staren, wachtend tot het "eureka"moment zich aandient.
Hoe krijg ik hier in hemelsnaam een tas uit???  Er klopt iets niet, maar wat? En hoe moet het dan wel?
Ik heb er aan gedacht om een hulplijn, of 2, in te schakelen maar dat is te gemakkelijk. Ik moet dit zelf toch kunnen. Hoewel als ik denk aan de woorden van Ingrid die zegt dat het patroon van de tas ingenieus in mekaar zit, begin ik daar toch aan te twijfelen.
In deze fase zit ik nu dus, starend, proberend, foeterend, ploeterend terwijl het in mijn hoofd een waas blijft - ik zie het echt niet! Dus in het weekend ga ik wat puzzelen en hopelijk kan ik snel de afgewerkte tas laten zien!
Wish me luck :-)

Fijn weekend iedereen!

PIXIE

Geen kleur, geen goed humeur. Gehaakte omslagdoek, gehaakte hoes voor krukje en een gehaakte vaas

Ik borduur hier nog even verder op het vorige blogbericht...(dat weer lang geleden gepost is, I know.)

Ook omdat mij de vraag werd gesteld of al die kleuren die in de kussens terugkomen metaforisch zouden zijn voor een karakter.

Zeggen kleuren iets over karakters? Waarom kies je steeds weer voor dezelfde kleur(en) en tinten.

Omdat ze je persoonlijkheid weerspiegelen of kies je ze juist omdat je de energie van die bepaalde kleur nodig hebt, en zijn ze een aanvulling??

Ikzelf ben zot van appelblauwzeegroen, mintgroen, roze...  om maar iets te noemen en heb weinig tot geen affiniteit met geel, zwart en ossebloedrood of bordeaux. Wat zegt dat over mij?

"Dat ik ik ben" en "het is wat het is" volstaat voor mij :-)

Als ik een hele dag in zwarte kleren moet rondlopen, ben ik gegarandeerd neerslachtig tegen dat de namiddag zich aandient. Hul ik mij bij het ochtendgloren daarentegen in rozige/groene tinten, dan voel ik mij instant 20 jaar jonger. Ik kan dus op zijn minst zeggen dat mijn humeur door kleuren wordt beïnvloed.

Nog een bewijs hiervan is het geluksgevoel of de energieboost die ik krijg bij het bezoeken van  kleurrijke blogs en Instagramfoto's waar de kleuren soms werkelijk van afspatten.

Mensen, ik zweer het jullie, als kleuren drankjes waren, dan zou ik de hele dag aan de fles hangen!!!

De laatste maanden greep ik op garenvlak voornamelijk naar de kleuren mint, gecombineerd met zachtpaars.

Zie hieronder de bewijzen...

Een jasje voor een vaas

Een omslagdoek naar een patroon uit het boek Puur haken van Maaike Creations

Een hoes voor een krukje uit de kringwinkel.

Fijn weekend allemaal!
PIXIE