Geen kleur, geen goed humeur. Gehaakte omslagdoek, gehaakte hoes voor krukje en een gehaakte vaas

Ik borduur hier nog even verder op het vorige blogbericht...(dat weer lang geleden gepost is, I know.)

Ook omdat mij de vraag werd gesteld of al die kleuren die in de kussens terugkomen metaforisch zouden zijn voor een karakter.

Zeggen kleuren iets over karakters? Waarom kies je steeds weer voor dezelfde kleur(en) en tinten.

Omdat ze je persoonlijkheid weerspiegelen of kies je ze juist omdat je de energie van die bepaalde kleur nodig hebt, en zijn ze een aanvulling??

Ikzelf ben zot van appelblauwzeegroen, mintgroen, roze...  om maar iets te noemen en heb weinig tot geen affiniteit met geel, zwart en ossebloedrood of bordeaux. Wat zegt dat over mij?

"Dat ik ik ben" en "het is wat het is" volstaat voor mij :-)

Als ik een hele dag in zwarte kleren moet rondlopen, ben ik gegarandeerd neerslachtig tegen dat de namiddag zich aandient. Hul ik mij bij het ochtendgloren daarentegen in rozige/groene tinten, dan voel ik mij instant 20 jaar jonger. Ik kan dus op zijn minst zeggen dat mijn humeur door kleuren wordt beïnvloed.

Nog een bewijs hiervan is het geluksgevoel of de energieboost die ik krijg bij het bezoeken van  kleurrijke blogs en Instagramfoto's waar de kleuren soms werkelijk van afspatten.

Mensen, ik zweer het jullie, als kleuren drankjes waren, dan zou ik de hele dag aan de fles hangen!!!

De laatste maanden greep ik op garenvlak voornamelijk naar de kleuren mint, gecombineerd met zachtpaars.

Zie hieronder de bewijzen...

Een jasje voor een vaas

Een omslagdoek naar een patroon uit het boek Puur haken van Maaike Creations

Een hoes voor een krukje uit de kringwinkel.

Fijn weekend allemaal!
PIXIE

Een haaksel voor haar en haar

Ik had nog Fenna garen over van een vorig project en besloot een omslagdoek te maken. Net zoals kussens, schoenen, tassen, bambi's...kan een mens er daar nooit genoeg van hebben.

Alles ging goed...

 zolang ik over mijn haakwerk "mocht" beschikken natuurlijk

Het was zo goed als af toen ik besloot om het weer uit te trekken.

 Vraag me niet waarom, maar ik zal het geen 2 keer doen want dat garen valt niet uit te trekken.

Ben weeral op gevoel beginnen haken en om een lang verhaal kort te maken

dit is het resultaat :

 Weer niet volgens een patroon,

gewoon rond haken, van boven wat minderen,

een randje van boven

en pomponnekes van onder.

Een col voor mij

en een rokje voor de dochter

Het leven kan soms zo eenvoudig zijn!

Zeker als je het nog kan meenemen in een mandje.

 Nog een fijne zondag iedereen

PIXIE

Een gehaakte omslagdoek met een omweg...

Dit haakwerkje zou ik wel eens effe rap van mijn haaknaald laten rollen. Had een makkelijk patroon van een omslagdoek uit het boek "Haken en kleur" gekozen en had mijn favoriete kleur die ik hiervoor wilde gebruiken nog liggen.Ik moest dus niet te veel nadenken en gas geven.

Maar het is allemaal een beetje anders uitgedraaid. Trok eerst wel wat op een kaboutermuts vond ik.

 Maar geen nood, ik haakte lustig verder... Kreeg onderweg toch het gevoel dat er iets niet klopte. Het kroop zo ontzettend ineen...

Nog wat verder gehaakt en hoewel ik niks verkeerd deed, stond het me toch niet aan. Het garen was gewoon te dun voor dit patroon, vandaar dat het een triestig hoopje bleef. Als kers op de taart bleek ineens mijn garen op en bijkopen was geen optie want ik wist zelfs begot niet meer waar het vandaan kwam.

Ben dan in de Zeeman op een geschikt "groen" gestoten want die kleur moest het per sé zijn en ben opnieuw begonnen (hoewel de goesting toch een beetje zoek was). Met een dikkere haaknaald en een grotere bescheidenheid :-) ging deze trein al heel wat sneller en zelfs de bloemetjes stonden er vrij snel op.
Het resultaat : ik ben hem beu gezien - dat is ook weer zo typisch en toch wel zonde - dus die moet effe de kast in voor een tijdje...

Ondertussen ben ik in een plaid gevlogen, ahhh, een plaid dat is voor mij een "ik begin eraan maar maak het nooit niet af project" maar ben deze keer vastberaden!

PIXIE

Gehaakte omslagdoek en sjaal

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de toffe reacties die ik krijg. Maar... en nu komt het... computeranalfabeet dat ik ben reageer ik op de meeste vanuit mijn gmail (want daar krijg ik die reacties ook binnen) en nu blijkt dat mijn antwoorden gewoon niet toekomen! Heb dat gecheckt bij een aantal mensen en dat klopt.

 

Dus vind ik het doodzonde dat mijn reacties allemaal verloren zijn gegaan en zal ik voortaan rechtstreeks op mijn blog reageren maar krijgen jullie ze dan wel binnen? (ok, ga nu af als een gieter met zo een domme vraag maar liever dat dan dat jullie denken dat ik de moeite niet doe om te antwoorden)

 

Dit gezegd zijnde heb ik - wat haken betreft - mijn versnelling hoger gezet en maakte van mijn hart een steen door Serafina van mijn WIP af te wippen en liet ik me niet vermurwen door haar klaagmiauwkes. Precies of het beestje heeft geen alternatieve zachte plekjes om zich te nestelen. 

Is mijn omslagdoek dus af, heb ik er snel een foto van getrokken en haar er terug op gezet maar Madam wou niet meer! Ok, begrepen, we hebben karakter.
En nog eens bedankt Handwerkjuffie die trouwens net een heel leuk boek heeft uitgebracht.
 Ga maar eens piepen.

Er lag ook al een tijdje de alom bekende sjaal uit het boek Haken en Kleur te wachten op haar bloemekes.
Dat is echter friemelwerk en behoort tot de afwerking en dan staat de dees niet op de eerste rij.
 Maar ik heb doorgebeten et voilà. Hij is maar een beetje appelblauwzeegroen hoor :-)

 PIXIE



Al luierend swappen

Voor Serafina blijft het eeuwig vakantie. Wat een leven heeft onze White Socks toch!!!

 Als het aan ons ligt, blijft dat voor ons ook zo :-)

 We zijn door de feestdagen helemaal uit ons ritme...

 Dus dat zal efkes pijn doen als we maandag terug "ochtendmensen mogen worden". 's Avonds geraken we er niet in en 's morgens niet uit, eh we, dat zijn de meiden voor alle duidelijkheid. Juge blijft genoeg hebben aan 6 uurtjes slaap per nacht. Deuhhhh

 

 Gisteren een dagje naar Maastricht geweest (winkels tot 21.00 u open dus konden we na het ontbijt 's middags vertrekken) en dat voelt altijd een beetje als thuiskomen, hetzelfde dialect, de Limburgse sfeer...ik heb er echt van genoten. Was mijn fototoestel vergeten en juge heeft wel foto's getrokken  met de gsm maar ik weet niet of je ze vandaar op een computer krijgt -waarschijnlijk wel- maar die komen dan later wel een keer.

 

Vandaag een rustig thuisblijfdagje met gezelschapsspelletjes, blogjes lezen, pinnen en wat "taffelen"...

Heb daarstraks een swap gedaan met diaan, amai zo snel kan het dus gaan en ben nu een omslagdoek armer (de blauwe) èn rijker (de kleurrijke). Een eerste swap in mijn "blogleven". Fijn!

Zo mogen er nog volgen.

 

Morgen solden doen in Leuven en  zondag komen de 4 grootouders nog langs voor het jaarlijkse nieuwjaarsdiner en worden de nieuwjaarsbrieven voorgelezen. ( En deze keer blijf ik helemaal weg uit de keuken!!! een keuken, wat is dat? )

Prettig weekend allemaal!

Pixie